ರೆಕ್ಕೆ ಮುರಿದ ಹಕ್ಕಿಗೆ ರೇಖಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆ

ಭಾನುವಾರದ ಬೆಳಿಗ್ಗಿನ ಜಾವ, ಇನ್ನೂ ಹಾಸಿಗೆಯಿಂದ ಎದ್ದಿರಲಿಲ್ಲ...  ಎದುರು ಮನೆಯ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಮಗ ಬಂದು, "ಪಾಲಣ್ಣ, ಪಾಲಣ್ಣ ಬೇಗ ಬಾ.. ತೋಟದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹಕ್ಕಿ... ಹಾರುಕಾತ್ತಿಲ್ಲ ಅದ್ಕೆ.. ಇರ್ವೆ ಮುತ್ತಿತ್ " ಎಂದು ಕರೆದಾಗ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಕಿರಿಕಿರಿಯಾಯ್ತು. ಕರುಣೆ, ಮಮಕಾರ ಪ್ರಾಣಿ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಅವು ಸಹಜವಾಗಿ ಜೀವಿಸುವಂಥದ್ದು. ಯಾವುದು ಸಬಲವೋ ಅದು ಬದುಕುತ್ತದೆ.. ಎಂಬೆಲ್ಲಾ ಆಲೋಚನೆ ಹೊಳೆದು ತಮ್ಮನಿಗೆ ವಿವರಿಸ ಹೊರಟರೆ, "ಏ ಎಂಥದಾ ನೀನು, ಪಾಪ ಅದು" ಎಂದು ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಎಳೆದುಕೊಂಡೇ ಹೊರಟ.



ತೆಂಗಿನ ಸಿಪ್ಪೆಯ ರಾಶಿಯ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮೈನಾ ಹಕ್ಕಿ ತೆವಳುತ್ತಿತ್ತು. ಹತ್ತಿರ ಹೋದರೆ ಹುದುಗಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ. ಮೈಮುತ್ತಲಾರಂಭಿಸಿದ್ದ ಕೆಂಪು ಇರುವೆಗಳು. ಅದಕ್ಕೋ ಹಾರಲಾರದ ಅಸಹಾಯಕತೆ. ತಮ್ಮನ ಬಳಿ ಒಂದು ಬಕೇಟ್ ತರಲು ಹೇಳಿ, ನಾನು ಒಂದೊಂದೇ ಕಾಯಿಸಿಪ್ಪೆಯನ್ನು ಹಕ್ಕಿಯ ಮೇಲೆ ಬೀಳದಂತೆ ತೆಗೆಯಲಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಹಕ್ಕಿಯನ್ನು ಹಿಡಿಯ ಹೊರಟರೆ ಮತ್ತೆ ಸಿಪ್ಪೆಯೊಳಗೆ ಹುದುಗಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ. ಇನ್ನಷ್ಟು ಸಿಪ್ಪೆ ತೆಗೆದು ಬದಿಗೆ ಹಾಕಿ, ಅದಕ್ಕೆ ಹುದುಕಿಕೊಳ್ಳುಲು ಅವಕಾಶ ಸಿಗದಂತೆ ಮಾಡಿ, ಹಿಡಿಯ ಹೊರಟೆ. ಮೆತ್ತಗಿನ, ಹಗುರ ಶರೀರ ಕೈಯಿಂದ ನುಣುಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದರೆ ಎಲ್ಲಿ ಹೊಸಕಿ ಹೋಗುವುದೋ ಎಂಬ ಹೆದರಿಕೆ. ಅಂತೂ ಹಕ್ಕಿ ಬಕೇಟು ಸೇರಿತು.


ಬಕೇಟಿನಲ್ಲಿ ಮೈನಾ

ಪುಟ್ಟ ಗರಟವೊಂದರಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ನೀರು ತಂದು ಹಕ್ಕಿಯ ಬಳಿಯಲ್ಲಿರಿಸಿದ. ಅದಕ್ಕೆ ಎದ್ದು ನೀರು ಕುಡಿಯಲಿಕ್ಕೂ ಆಗದ ಅಸಹಾಯಕತೆ. ಒಂದೆರಡು ತೊಟ್ಟು ನೀರನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಕೊಕ್ಕಿಕೆ ಇಳಿಸಿದ್ದಾಯಿತು. "ಹಸ್ವಾತಿತ್ತೇನೋ, ಎಂತ ತಿಂಬುಕೆ ಕೊಡ್ವ", ತಮ್ಮ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ... ಮೈನಾ ಹುಳು ಹುಪ್ಪಟೆ ತಿನ್ನೋದಲ್ವ, ಕಾಳೂ ತಿನ್ನುತ್ತೆ ಇರ್ಬೇಕು.. ಭತ್ತವೋ, ಹೆಸರು ಕಾಳೋ, ತರಕಾರಿಯೋ, ಹಣ್ಣೋ, ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವುದರೊಳಗಾಗಿ ತಮ್ಮ ಒಂದು ಹಿಡಿ ಅಕ್ಕಿಯನ್ನು ತಂದು ಹಾಕಿದ್ದ.


ಹಕ್ಕಿಯ ಕಾಲ್ಗಳು

 ನಾನು ಚಿತ್ರ ತೆಗೆಯುವುದರಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಇಷ್ಟರೊಳಗೆ ಮನೆಯ ಕೆಲವು ಮಂದಿಗೂ ವಿಷಯ ತಿಳಿದು ಧಾವಿಸಿ ಬಂದರು. ತಂಗಿಯಂತೂ ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸುವುದೊಂದು ಬಾಕಿ. "ಓನಾಯ್ತು ನಿಂಗೆ, ಯಾಕೆ ಹಾರುದಿಲ್ಲ", ಎಂದು ನವಿರಾಗಿ ಸವರುತ್ತಿದ್ದಳು.  "ನಾನು ರೇಖಿ ಮಾಡುದಾ, ಗುಣ ಆತ್ ಅದ್ಕೆ", ಆಕೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ "ನಿನ್ ರೇಖಿ ಎಲ್ಲಾ ನಂಬ್ಕಿ ಆಧಾರದ್ ಅದ್ಕೆ ನಿನ್ ಮೇಲೆ ಹೆಂಗ್ ನಂಬ್ಕಿ ಬತ್" ಎಂದರೂ ಆಕೆ ಸವರುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದ್ದಳು. ಒಂದೈದು ನಿಮಿಷವಾಗಿತ್ತೇನೋ.. ಆಕೆಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಹೇಳಿ ಅದರ ಕ್ಲೋಸ್-ಅಪ್ ಚಿತ್ರ ತೆಗೆಯಲು ಹೊರಟೆ.


ಹಕ್ಕಿಯ ಕ್ಲೋಸ್-ಅಪ್

ಚಿತ್ರ ತೆಗೆದದ್ದೇ ತಡ, ತನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿ ಹಕ್ಕಿ ಹಾರಲು ಅನುವಾಯಿತು. ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಎತ್ತರ ಹಾರಲಾರದೇ ನೆಲದ ಮಟ್ಟದಿಂದಲೇ ತೋಟದ ಕಡೆಗೆ ಹಾರಿತು. ದಾಸವಾಳ ಗಿಡಕ್ಕೆ ಢಿಕ್ಕಿ ಹೊಡೆಯಿತಾದರೂ, ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು ಮುನ್ನುಗ್ಗಿ ನುಗ್ಗೆ ಗಿಡದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿತು. "ಕಂಡ್ಯ ನಾನ್ ಬಳ್ಚಿದ್ದಕ್ಕೇ ಅದಕ್ಕೆ ಗುಣ ಆಯಿ ಹಾರಿ ಹೋದ್" ಎಂದು ತಂಗಿ ಉದ್ಗರಿಸಿದಳು. "ನಾನೂ ನೀರು, ಅಕ್ಕಿ ಹಾಕಿದ್ದೆ", ತಮ್ಮ ತನ್ನ ದನಿಗೂಡಿಸಿದ. ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿ ಅದಕ್ಕೆ ಹೆದರಿಕೆಯಾಗಿ, ಶಕ್ತಿ ಮೀರಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಹಾರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯ್ತು ಎಂದು ಏನೂ ಮಾಡದ ನಾನು ನನ್ನ ನಿಲುವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಂಡೆ.